Kerker

Hoe lang hij hier al opgesloten zat? Hij wist het niet. Dagen, weken, maanden? Het was pikdonker. Vanaf het moment waarop de zware deur met een dreun in het slot gevallen was, was alles zwart geweest. Inktzwart.

Er hing een vochtige kelderlucht. Slaap en wake. Hij wist het niet. Zijn natte vingertoppen gleden over de klamme vloer. Hij voelde modderig zand. Af en toe zweefden donkere kleuren in vage vormeloze patronen voor zijn ogen. Rood en bruin meestal.

Slaap en wake. Een waterdruppel schampte zijn neus. Hij wist het niet.

(© RL, februari 2009)